Tendense geïdentifiseer in die moderne spel

Hieronder bespreek ons ​​'n paar belangrikste tendense in moderne professionele sokker.

Sentrale gebiedspenetrasie

Daar was 'n beduidende neiging dat 'n groter aantal doele vanaf sentrale gebiede van die veld aangeteken word. ’n UEFA-tegniese verslag van 2009 het gesê: “Ongeveer een derde van oopspeldoele het van penetrasie in die sentrale gebied gekom.” In Euro 2000 is 50% van al die doele wat deur Frankryk aangeteken is uit hierdie sentrale gebied geskep, maar dit is nie verbasend nie gegewe die neiging in speelstelsels met meer sentrale spelers (bv. 4-4-2 boks middelveld, 4-2 -3-1, 4-5-1).

Spoedspoed (tyd op die bal)

In professionele ligas was die gemiddelde balkontaktyd ongeveer 2.7 sekondes. Die aantal aanrakinge in besit was 2.1. 'n Toename in een-tot-aangee en meer doele word gegenereer uit beperkte aanraking-sokker.

Hoe om die verdedigingsblok te klop

Die onderstaande getalle toon die neigings in hoe spanne deur 'n verdedigingsblok kan deurbreek:

Posisionele neigings

Die mees opvallende individuele posisionele neiging van die afgelope dekade is die voorkeur van bestuurders om 'verkeerde' voetspelers op teenoorgestelde flanke te speel sodat hulle 'n neiging het om in sentrale areas van die veld te sny wanneer hulle in die aanvallende fase is. Opvallende voorbeelde hiervan sou wees; Messi, Henry, Robben en Ronaldo. Ook die ontwikkeling van 'vrye rol'-spelers soos Gerrard, Lampard, Rooney met verhoogde aanpasbaarheid.

Taktiese neigings

Besitgebaseerde strategie het die voorloper in spantaktiek geword. Spanne gebruik kort aangee-taktieke met meer gereelde aangee en minimale aanraking. Teenaanval het die top-onderwerp in die akademies by klubs soos Manchester United, Chelsea FC, ens. geword. Spanne gebruik nou 'n vashou-middelveldspeler om die verdediging en balle in die voorspelers se voete te skerm. Daar word gefokus om onmiddellik verdedigingsblokke met dieper verdedigingslyne op te stel. Op vaste wedstryde is daar 'n verskuiwing gemaak na sonale verdediging en weg van manmerk-taktiek.

Spanne het die konsep van formasies met 4 lyne ontgin, soos die 4-2-3-1 of 4-1-2-1-2 (teenoor die tradisionele 3, 4-4-2, 4-3-3 , ens). Hierdie formasies laat spelers ook die vermoë om te wissel (totale sokker konsep) makliker met meer dekking as besit verlore gaan.

Rigiede spelstelsels is besig om te verdwyn. Spelers kry meer vryheid om uit te wissel. Spelers sonder uitstekende gehalte tegniese vermoë ongeag hul posisie word nie vir keuring oorweeg nie. Tradisionele vleuels en spelmakers is nie deel van huidige stelsels nie. Die lugspel het minder van 'n aanvallende voorkeur geword met die beweging weg van aflewering uit die wye gebiede.

Fisiese vermoëns

Moderne spelers het die aërobiese en anaërobiese kapasiteit van 25% meer as spelers 15 jaar gelede. Spelers dek groter afstande tydens wedstryde en maak meer naellope as ooit tevore. Atletisme van spelers gaan voort om te ontwikkel. Met streng oefenprogramme het spelers behendigheid, spoed, krag, versnelling en uithouvermoë verhoog.

Berei ons spelers en spanne voor vir die toekoms

As afrigtingspan is dit belangrik om bewus te wees van die neigings binne die spel. Soos ons teenstanders aanpas, moet ons ook. Toekomstige oorwegings in opleidingsprogramme moet ten minste aan die volgende onderwerpe gegee word:

• Verbeterde atletiek met goed afgeronde spelers.
• Hoë vlakke van tegniese bemeestering.
• Aanpassing aan 'n kort verbygaan en besit gebaseer styl.
• Behoefte aan verhoogde kreatiwiteit in die laaste derde.
  
• Gevarieerde tempo-wedstryde met spanne wat die pas van die spel beheer.
• Verhoogde individualiteit en karakter om gesofistikeerde sonverdediging te verslaan.
• Die vermoë om op verskillende maniere die strafgebied binne te dring.
• Totale sokker konsep met roterende en verwissel posisies.
• Die voorkeur van spanne om teenaanvalstyle aan te pas.
• Verdedig diep met geduld en die vermoë om 'n voorsprong te verdedig.
• Ontwikkeling van taktiese slim en intelligente spelers.